De medische term voor bloedarmoede is anemie. Dit is een woord dat afkomstig is uit het Grieks en bloedloos betekent. Uiteraard betekent het hebben van bloedarmoede niet dat men helemaal geen bloed meer in het lichaam heeft (men zou dan niet kunnen leven) maar dat er een te laag gehalte van de stof hemoglobine (Hb) in het bloed aanwezig is.
Hemoglobine is het rood gekleurde eiwit dat zich in de rode bloedcellen bevindt en dat ervoor zorgt dat de zuurstof en de koolstofdioxide kunnen worden getransporteerd. Bloedarmoede heeft dan ook niets met een tekort aan bloed in het lichaam te maken wat sommige mensen nog steeds denken.
Doordat hemoglobine ijzer bevat kan een tekort aan deze stof zorgen voor bloedarmoede. Dit ijzertekort kan zowel worden veroorzaakt door te weinig eten van ijzerrijk voedsel maar eveneens door het onvermogen om ijzer op te kunnen nemen danwel door een verhoogd verlies van ijzer dat al in het lichaam aanwezig is. Dit wil echter niet zeggen dat het tekort aan ijzer de enige oorzaak van bloedarmoede is. Er zijn namelijk nog tientallen oorzaken te noemen die weliswaar zeldzaam tot zeer zeldzaam genoemd kunnen worden.
Op het moment dat men aan bloedarmoede lijdt dan kunnen onder andere de volgende symptomen optreden:
- Hoofdpijn.
- Sneller vermoeid zijn.
- Snel hartritme.
- Algemeen gevoel van zwakte.
- Sneller kortademig.
Bij een ernstige bloedarmoede kan men ook een bleke huid en lippen krijgen evenals hartkloppingen, duizeligheid, koude handen/voeten, oorsuizen en gebarsten mondhoeken of scheurtjes in lippen.