Met buikvet wordt het vetweefsel in de buikholte van een dier of een mens bedoeld. Dit vetweefsel is erg actief. Zo bevinden er zich onder andere enzymen in het buikvet welke het omzetten van cortisol naar de stof cortison kunnen beïnvloeden. Verder worden er ontstekingsfactoren door dit buikvet afgegeven, zoals onder andere de tumornecrosefactor (TNF).
Een toename van plaatselijk cortisol en van TNF in de bloedbaan zal een grotere kans op het insuline resistent syndroom, op het metabool syndroom en in een nog verder gevorderd stadium zelfs op het krijgen van diabetes type II.
Hoe meer van een dergelijk actieve vetweefsel zich in de buikholte bevindt, hoe meer van dit soort metabole processen in en door het buikvet plaats kunnen vinden. De processen zijn op het moment dat deze overmatig zijn schadelijk voor het lichaam en de gezondheid van de mens en zelfs leiden tot het ontwikkelen van diverse hart- en vaataandoeningen.
Buikvet kan aan worden getoond door gebruikt te maken van een zogenaamde CT scan. Daarnaast kan het opmeten van de omvang van de buik, ter hoogte van de navel, een belangrijke aanwijzing opleveren. Op het moment dat een buikomtrek groter is dan 88 centimeter bij een vrouw, en groter dan 102 centimeter bij een man, dan wordt de limiet tussen een veilige en gevaarlijke situatie overschreden.
Een overmatige hoeveelheid aan buikvet komt voor bij mensen die te maken hebben met zwaarlijvigheid maar eveneens wanneer er een tekort aan groeihormoon bij volwassenen kan een teveel aan buikvet gaan veroorzaken.