Endorfines zijn zogenaamde lichaamseigen stoffen, dikwijls polypeptides, welke als neurotransmitter werken. Neurotransmitters worden door de ene zenuwcel in een synaps vrijgelaten terwijl in een andere zenuwcel zich receptoren bevinden voor de stof bevinden.

De morfinederivaten, die veel eerder bekend waren, ontleenden een deel van hun naam aan de endorfines, zijn per toeval in staat gelijke receptoren te activeren. De chemische bouw van morfinemoleculen vertoont echter slechts weinig tot geen enkele overeenkomst met de moleculen van de endorfines.
Voor de ontvangende zenuwcel betekent het activeren van de receptor in de regel het oproepen van een plezierig, prettig of een minder bedreigend gevoel. Het maakt hierbij geen verschil of het om een echt of om een door middel van morfine veroorzaakt signaal betreft.
Het benaming endorfine is een combinatie van de stammen endo, dit kan vertaald worden als binnen, en morfine, waarmee een verwijzing wordt gedaan naar de op de morfines gelijkende effecten.
Endorfines werken in eerste instantie pijnonderdrukkend, maar zorgen eveneens voor een gevoel van euforie of geluk, zoals bijvoorbeeld wordt waargenomen bij duursporters als zij te maken krijgen met de runners high. Dit is, de op een roes gelijkende, toestand welke kan ontstaan na lichamelijke inspanning die deels wordt veroorzaakt door het vrijkomen van endorfine. Heroïne en opium werken in op dezelfde groep receptoren als endorfine. De smaakervaring zoals men kan waarnemen bij vetten, suikers, chilipepers en eveneens chocolade produceert endorfine in het lichaam. Deze verslavende stof werk eveneens zeer actief bij patiënten die te kampen hebben met zelfverminking (automutilatie).