Soms hebben mensen last van kortademigheid, deze mensen hebben een gevoel van constante benauwdheid. In feite is kortademigheid een toestand van constant in ademnood verkeren, men voelt dit dan ook vaak als een bedreiging. In sommige gevallen ontstaat kortademigheid opeens, deze vorm van kortademigheid noemt men acute kortademigheid. Soms bouwt kortademigheid langzaam op, men krijgt het steeds een beetje meer benauwder. Dit noemt men langzaam toenemende kortademigheid. Mensen met astma en COPD kunnen zowel opeens kortademigheid krijgen als de langzaam toenemende vorm.
Het gevaarlijkste van de twee is de acute kortademigheid, in de meeste gevallen betekend acute ademnood een blokkade in de luchtwegen. Dit hoeft niet meteen een ernstige aandoening te zijn, iets wat in de keel blijft steken of in de longen terecht komt is meer dan eens de oorzaak van acute kortademigheid. Ook hartfalen kan acute kortademigheid veroorzaken. Als kortademigheid opeens optreed is snelle hulp noodzakelijk. Langzaam toenemende kortademigheid moet ook onderzocht worden maar dit is geen acute noodzaak.
Kortademigheid is iets anders dan buiten adem zijn. Bij kortademigheid moet men doorlopend “werken” om voldoende lucht binnen te krijgen. Mensen die deze aandoening hebben zijn vaak ontzettend moe. Als men buiten adem is dan is een paar keer diep ademen meestal voldoende om weer terug in een normaal ademritme te komen. De symptomen van kortademigheid zijn een bandgevoel om de borst of druk op de borst, niet achter de adem kunnen komen of door kunnen zuchten, een gevoel van zuurstofgebrek en snel buiten adem zijn.