Pijn is een onprettige sensorische en/of emotionele ervaring die veroorzaakt wordt door feitelijke danwel mogelijke weefselschade of die wordt beschreven wordt in termen van weefselbeschadiging. Met andere woorden:ergens op één of meerdere plaatsen in het lichaam is een verwonding of dreigt er een verwonding te ontstaan. In een aantal gevallen ontstaat pijn echter ook zonder een aanwijsbare fysieke oorzaak.
Men kan een onderscheid maken tussen een acute pijn en een chronische pijn. Acute pijn ontstaat van het ene op het andere moment en gaat meestal relatief snel weer over. Klinisch gebruikt men hiervoor de grens van 6 maanden. Onder chronische pijn wordt een pijn verstaan die meer dan deze 6 maanden aanhoudt.
Chronische pijn vervult geen waarschuwingsfunctie meer en veroorzaakt net name stress. Chronische pijn is meestal lastig tot zeer lastig te behandelen. Er is immers geen fysieke oorzaak (meer) voor te vinden of de oorzaak is niet weg te nemen is.
De manieren van behandelen zijn dan beperkt tot pijnstillende medicatie (die in een aantal gevallen onvoldoende helpen) of een zenuwbehandeling. Hierdoor richten moderne therapieën zich eerder op het pijngedrag en op het proberen om te buigen in normaal gedrag. De pijnbeleving blijkt als dit slaagt meestal aanzienlijk minder te worden. Pijn waarop men zich gedurende een lange tijd concentreert of waarop de aandacht voor een lange tijd gericht is die wordt erger en kan het hele leven gaan beheersen. Ook wanneer er onderliggende angsten zijn (bijvoorbeeld de angst voor ernstige kwalen) dan wordt pijn vaak als heviger ervaren.